Baby update #3: Hoe gaat het nu?

Wat gaat de tijd ineens extreem snel als je een baby hebt! Liam is gewoon alweer twee maanden oud en dat dringt nauwelijks tot me door. Gelukkig had ik al heel veel posts voor jullie klaar staan, dus kan ik me nu echt op Liam focussen en het wennen aan mijn nieuwe leven. Toch leek het me leuk om even achter mijn laptop te kruipen en jullie te laten weten hoe het nu met ons gaat. Lezen jullie mee?

Hij wordt groot!

Met Liam gaat het gewoon heel goed. Hij groeit hard en is geen moeilijke baby. Toen hij 7 weken oud was ben ik voor het eerst met hem naar het consultatiebureau geweest en woog hij alweer bijna 5 kilo. En dat terwijl hij geboren werd met 2930 gram! Dat hij flink gegroeid is, merk ik ook aan zijn kleding. Hij draagt nu een mix van nog een beetje maat 50 (groter vallende items) en verder maat 56 en zelfs 62!

Wat ik zelf aan hem merk, is dat hij erg nieuwsgierig is. Als hij wakker is wil hij steeds nieuwe dingen kunnen bekijken. Hij is nu nog te jong voor speelgoed, dus dat betekent wel dat hij echt bezig gehouden moet worden. Soms ziet hij iets waar hij een tijdje rustig naar kan kijken, maar regelmatig wil hij steeds gedraaid en verplaatst worden. Over draaien gesproken, hij kan zichzelf ook al een tijdje van zijn buik naar zijn rug rollen. Hij doet het nog niet vaak, maar hij kan het dus wel. Zijn nek is ook al erg sterk, hij kan rustig minuten lang zijn hoofd omhoog houden als hij op zijn buik ligt.

Mogen wij ook slapen?

En hoe gaat het slapen? Die vraag krijg ik regelmatig en met een baby is dat natuurlijk ook altijd interessant. De eerste weken verliepen rommelig. Overdag sliep Liam goed, maar ’s avonds als wij wilden slapen, besloot hij ineens lekker wakker te worden en ons dus flink bezig te houden. Nu is dat vrij logisch, want in de buik hebben baby’s blijkbaar ook een omgekeerd ritme. Gelukkig werd dit vanzelf beter. Om ervoor te zorgen dat we allemaal wat beter slapen, hebben we na een week of zes Liams bedje verplaatst naar zijn eigen kamer. Tegelijkertijd zijn we met hem gaan oefenen met zelf in slaap vallen. We legden hem dus overdag al in zijn bedje als hij nog wel wakker was, maar duidelijk moe begon te worden. Dat werkte super! Binnen no time waren de wakkere uurtjes ’s nachts verleden tijd. Of nou, ze komen nu maar heel af en toe voor.

Arm mannetje!

Wel heeft Liam regelmatig last van darmkrampjes. Een heel normaal verschijnsel, want het maagdarmstelsel van die kleintjes is gewoon nog niet helemaal ontwikkeld en ineens moet het wel hard gaan werken. Hoe normaal het ook is, zielig is het wel. Gelukkig hebben we inmiddels ontdekt dat de Cinababy druppels helpen.

Even volhouden

Drinken doet Liam in elk geval goed. Omdat hij te vroeg geboren was, was hij nog te zwak om direct aan de borst te drinken. Aangezien ik wel graag borstvoeding wilde geven, ben ik toen meteen begonnen met kolven. (Echt, dat is zo oncharmant! Maar goed, alles voor het goede doel…). De eerste twee of drie dagen heeft hij wat kunstvoeding gekregen, maar daarna zijn we volledig overgegaan op mijn melk. Hij kreeg dat wel met een fles, want dat kon helaas niet anders. Na een paar weken elke drie uur kolven, flesjes geven en oefenen met aanleggen zat ik er wel redelijk doorheen. Nou had ik al wel te horen gekregen dat Liam misschien gewoon tot mijn uitgerekende datum nodig zou hebben voor hij sterk genoeg zou zijn om bij mij te kunnen drinken. Het was dus mijn streven om het in elk geval zo lang vol te houden, zodat we wel een eerlijke kans zouden krijgen om het te laten slagen. Gelukkig begon Liam het ineens te begrijpen. Ik legde hem een keer ’s avonds aan, met weinig hoop op succes en ineens lukt het toch! De dagen erna zijn we fanatiek blijven oefenen en na een week dronk Liam overdag alle voedingen rechtstreeks bij mij. Omdat ik de andere kant toen nog wel elke keer moest kolven, gaven we hem ’s nachts nog een tijdje de fles. Anders bleef er voor mij wel erg weinig tijd over om te slapen. Uiteindelijk ben ik natuurlijk gestopt met kolven. Wat was ik daar blij mee zeg! Fijn dat die apparaten bestaan hoor, maar het is zeker niet mijn favoriete bezigheid. In elk geval drinkt Liam nu heel goed en we worden er ook allebei beter in. Ik weet wat een fijne houding is en Liam wordt ook steeds handiger. Zo fijn!

Een beetje moe

Niet alleen met Liam gaat het goed, ook met mij gaat het prima. Natuurlijk, ik ben moe. Maar welke nieuwe moeder is dat nou niet? Ik moet er toch ’s nachts nog één of twee (en heel soms drie) keer uit om Liam te verschonen en voeden en ’s ochtends is hij dan weer op tijd wakker. Toch moet ik zeggen dat het me meevalt. Ik kan veel beter tegen weinig slaap dan ik van te voren had verwacht. Ook het herstellen van de bevalling viel me niet tegen. Hoewel ik zeker nog wel pijn had, was ik heel snel al weer erg mobiel. De grootste tegenvaller was dat een of twee van mijn hechtingen niet goed vast bleken te zitten, dus daardoor heb ik daar langer last van gehad dan nodig was. Helaas. Gelukkig is dat wel goed gekomen.

Nieuwe verhoudingen

Ik was van te voren heel benieuwd wat de invloed van de zwangerschap zou zijn op hoe mijn lichaam er uit ziet. Ook dat is me tot nu toe alles meegevallen! Mijn buik slinkt heel snel en inmiddels zie je er eigenlijk niet heel veel meer van, zeker nu mijn buikspieren langzaamaan weer wat sterker beginnen te worden. Ik ben ook nog maar een kilo zwaarder dan voor ik zwanger werd, dus dat is erg fijn. Toch kan ik nog niet zomaar mijn normale broeken weer aan. Mijn heupen zijn namelijk een stukje breder geworden. Het is even afwachten in hoeverre dat wegtrekt, maar ik pas af en toe wat broeken en zo zie ik dat er wel echt wat verandert. Inmiddels kan ik weer een enkele normale broek aan. Heel fijn, want doordat mijn borsten wat groter zijn, moet ik toch wennen aan de nieuwe verhoudingen. Ik vind lang niet alle kleding uit mijn kast nu nog leuk staan, ik moet even opnieuw uitvinden wat wel en niet bij mijn lichaam past. Maar, dat komt vast goed!

Moeder zijn

Natuurlijk is het fijn om je comfortabel te voelen in je eigen lichaam, maar hoe bevalt het moeder zijn me? Nou, heel goed! Al heel snel voelde het volledig vanzelfsprekend dat we een kindje hebben. Ik had echt nul ervaring met kinderen en baby’s, maar alles went heel snel. Toch heb ik af en toe van die momenten dat ik naar Liam kijk en dat ik het onwerkelijk vind dat we gewoon een echt mensje hebben gemaakt. Met alles er op en er aan. En dan vind ik het ook onwerkelijk dat ik gewoon echt moeder ben.

Beetje emotioneel

Ik ben een heel nuchter persoon en ik merk nu dat ik af en toe heftiger op dingen reageer dan ik van mezelf gewend ben. Vooral de eerste weken na de bevalling was ik een stuk emotioneler. Ik was moe, was veel eerder bevallen dan ik verwacht had en ik miste mijn buik en het voelen van de schopjes. Dat ging wel snel beter, maar Liam alleen laten is nog wel een dingetje. Acht dagen na de geboorte stelde Romano voor om Liam zelf even mee te nemen ’s avonds en mijn lichaam reageerde meteen met een paniekreactie. Oeps! Ik moest er echt aan wennen om niet bij hem in de buurt te zijn. Nouja moest, daar moet ik nog steeds aan wennen, dus dat bouwen we gewoon rustig op.

Dankbaar

Het belangrijkste is in elk geval dat het goed met ons gaat en dat we heel erg happy zijn. Ik vind het zo mooi dat we nu een gezinnetje zijn van drie en vind het prachtig om te zien hoe Liam zich ontwikkelt. Ja, ik ben heel dankbaar dat alles zo goed gaat.