Zoey is 1!

Lieve Zoey,

Mijn meisje! Vorig jaar braken op zaterdagavond mijn vliezen. Je zat op dat moment wel lekker en hebt me nog wat uurtjes laten slapen. Op zondag, de dag voor de uitgerekende datum, vond je het tijd om ons te ontmoeten. De verloskundige kwam thuis op bezoek en daarna zijn we (iets te hard) naar het ziekenhuis gereden omdat je toch wel haast begon te krijgen. En ja hoor, nog geen anderhalf uur na aankomst in het ziekenhuis zag ik je geboren worden en kon ik je in mijn armen houden.

Al snel mochten we naar huis en kon je broer en de rest van de familie een kijkje bij je komen nemen. En wat deed je het goed! Je hebt niet veel last gehad van krampjes, borstvoeding geven ging heel soepel en je tilde al heel snel je hoofd op om aandachtig rond te kijken.

Inmiddels ben je niet meer die kleine, hulpeloze baby, maar een echt meisje met een sterke eigen wil! Je loopt al helemaal zelf de kamer door, klimt graag overal op en vindt het prachtig om de plant te slopen of spullen uit de kasten te trekken. Ook ga je graag achter je broer aan en vind je het geweldig als hij gekke dingen doet. Jullie kunnen samen zo heerlijk lachen en plezier maken! Natuurlijk is hij ook wel eens onhandig of baldadig, maar je wordt gelukkig niet zo snel boos als hij je opzij duwt.

Ondersteboven gehouden worden, een hap nemen uit papa’s neus of de vaatwasser bestuderen zijn allemaal dingen waar jij blij van wordt. Je bent een lekker vrolijk, nieuwsgierig en ondernemend meisje. Wel wil je graag bij mij zijn. Toen we in maart besloten dat ik de borstvoeding af zou gaan bouwen, stak jij daar een stokje voor door de fles compleet te weigeren. Nog steeds drink je graag bij mij en ook ’s nachts laat je regelmatig van je horen. Natuurlijk mis ik het wel eens om een nacht door te slapen, maar ik geniet er ook zeker van om je zo dicht bij me te hebben. Dat blijft bijzonder! Ook als het hoog tijd is voor een dutje, blijf je het liefst dicht bij mij of je papa. Langzaamaan wordt je beter in zelf in slaap vallen, maar het liefst doe je je ogen dicht als je bij ons in de draagzak zit. Misschien zouden we fanatieker met je moeten oefenen, maar stiekem vind ik het ook wel fijne momentjes. En voor we het weten ben je groot en worden de knuffels steeds zeldzamer.

Gelukkig vind je het nu heerlijk om te knuffelen, over me heen te klimmen of om me heen te spelen, ook al is stil zitten niet meer zo jouw ding. Er is zo veel te zien! Andere mensen kan je wel een beetje spannend vinden, vooral als je door hebt dat ik weg ga. Ik weet niet zo goed of dat echt je karakter is of dat het komt door corona. Je deed het namelijk goed op bijvoorbeeld de crèche, maar doordat die dicht ging was je een paar maanden thuis met alleen je vader, broer en mij. Nu gaat het stapje voor stapje wel weer beter, maar het liefst ben je nog steeds bij ons de buurt.

Dat mag hoor meisje. Soms moet het wel zodat we kunnen werken en verder mag je lekker je eigen tempo volgen. Goed eten, tandjes krijgen en doorslapen? Het komt allemaal wel, we hebben geen haast. Je groeit goed, je bent gezond, met lopen ben je juist weer heel snel en je begint je eerste woordjes te zeggen (mama).

Ik ben benieuwd wat het komende jaar ons gaat brengen. We gaan in elk geval nog meer knuffelen, staartjes in je haar maken en genieten van de bijzondere en alledaagse momenten.

Lieve Zoey, ik hou heel veel van jou!

Veel liefs,
mama