Search
Close this search box.
Share:

Zwangerschapsupdate #21: De bevalling

Zwangerschapsupdate #21: De bevalling

Deze zwangerschapsupdate zou moeten gaan over de weken dat ik 35 en 36 weken zwanger was. Tsjah, dat is iets anders gelopen dan verwacht! Met 35 weken en 5 dagen braken mijn vliezen al en Liam is geboren toen ik 36 weken en 1 dag zwanger was. In deze post deel ik mijn verhaal over hoe dat allemaal gegaan is en vertel ik over de bevalling. Daar leek het me wel een mooi moment voor, want vandaag is mijn uitgerekende datum. Gek idee!

Zwangerschapsupdate #21: De bevalling

35 weken zwanger

De eerste dagen verlopen rustig. De harde buiken voelen af en toe wel wat minder fijn aan, maar ik voel me verder prima. Het gaat zelfs zo goed, dat ik het op vrijdagavond aandurf om mee te gaan naar een salsafeestje. Ik dans niet heel veel, maar toch wel wat en daar geniet ik ontzettend van. Het zou voorlopig wel eens de laatste keer kunnen zijn!

De rest van het weekend doe ik wat rustiger aan. Ik kook twee grote pannen soep om in te vriezen voor de eerste periode met onze baby. Verder test ik de babyfoon, rust ik uit en gaan we nog uit eten. Op 15 juli, als ik 35 weken en 3 dagen zwanger ben, meten we mijn buikomtrek en ik kom uit op 99 cm. We hadden al het idee dat hij een stuk groter was en dat klopt dus. In vijf weken tijd ben ik 7 cm gegroeid.

Zwangerschapsupdate #21: De bevalling

Maandag 17 juli (35 weken en 5 dagen)

’s Ochtends heb ik een afspraak bij de verloskundige en we worden weer helemaal goedgekeurd. Kleintje wordt geschat op 2700 gram. Hij ligt met zijn rug nog steeds aan mijn rechterkant. De verloskundige vertelt dat veel baby’s juist andersom liggen zodat ze meer ruimte hebben i.v.m. de lever, maar ons kleintje heeft daar blijkbaar geen last van.

De rest van de dag ben ik thuis aan het werk. Tussendoor hebben we nog problemen met de pomp van de wasmachine en moet ik water van de vloer dweilen. Ook tijdens het zitten achter mijn bureau is mijn buik wel een beetje onrustig en hij voelt niet zo lekker aan. Het lijken harde buiken te zijn en in combinatie met de bewegingen van de kleine is dat een beetje ongemakkelijk. ’s Avonds lost Romano de problemen met de wasmachine op en leggen we de matrasbeschermer en schoon beddengoed op het bed. Rond half tien plof ik eindelijk op de bank met mijn boek, maar dan voel ik iets raars. Verlies ik nu urine of zijn mijn vliezen gebroken? Het zal toch niet? De uren daarna hou ik het een beetje in de gaten en ’s avonds om kwart over 11 besluiten we toch de verloskundige te bellen. Ik twijfel heel erg, zeker in combinatie met mijn onrustige buik. Na een hoop vragen beantwoord te hebben, besluit de verloskundige voor de zekerheid toch langs te komen. Omdat ze zelf ook twijfelt, doet ze een testje en daar komt uit dat het wel echt vruchtwater is. Het ziekenhuis wordt gebeld en ja, we moeten die kant op komen. Gelukkig stonden onze tassen al klaar, dus we kleden ons aan, pakken de laatste dingen in en stappen in de auto. Dat voelt onwerkelijk en ik ben best zenuwachtig!

Zwangerschapsupdate #21: De bevalling

In het ziekenhuis worden we naar een kamer gebracht. We overleggen met een gynaecoloog en ik word aan de CTG gelegd. Ze meten zo de samentrekkingen in mijn buik en de hartslag van de kleine. Die laatste is helemaal in orde en bij mij zijn elke 6 minuten samentrekkingen van mijn buik te zien. Verder nemen ze bloed af en doen ze nog een paar testjes. De conclusie is in elk geval dat we een nachtje moeten blijven. Het kan rustig blijven, maar het kan nu ook ineens heel hard gaan en het is allemaal natuurlijk nog te vroeg. Gelukkig mag Romano ook blijven, dus er wordt een tweede bed in de kamer gezet. Het is half 3 ’s nachts tegen de tijd dat we in bed liggen en uiteindelijk slaap ik nog geen drie uur.

Zwangerschapsupdate #21: De bevalling

Zwangerschapsupdate #21: De bevalling

Dinsdag 18 juli (35 weken en 6 dagen)

Ik ben om half 6 namelijk al weer wakker omdat ik naar de wc moet en daarna kan ik niet meer slapen. Het is toch wel heel spannend allemaal! Na het ontbijt is het weer tijd voor de CTG en wordt er een echo ingepland voor later in de ochtend. Ik kan nog prima lopen, maar voor de zekerheid word ik in een rolstoel naar de poli gereden voor de echo. Gelukkig blijkt er nog een normale hoeveelheid vruchtwater te zijn en de kleine groeit netjes. Hij wordt weer geschat op 2700 gram en heeft blijkbaar lange benen. De echoscopiste neemt echt de tijd voor ons en wijst van alles aan. Kleintje is een beetje eigenwijs en verstopt z’n gezichtje, maar ze doet toch haar best om zelfs nog wat mooie 3D plaatjes voor ons te maken. Dat is wel bijzonder om te zien, zeker omdat hij echt op Romano lijkt!

Zwangerschapsupdate #21: De bevalling

De rest van de dag moeten we in het ziekenhuis blijven. De CTG wordt er een paar keer bij gepakt, maar kleintje doet het gelukkig goed. Verder lezen we wat, doen we een dutje en appen we met familie. Omdat er verder niet heel veel gebeurt, doen ze aan het eind van de middag weer een testje om te kijken of het wel echt vruchtwater is wat ik verlies. En ja, dat is het toch echt. Mijn buik blijft ook wel regelmatig samentrekken en af en toe is dat wel gevoelig, maar echt heftig wordt het niet. De conclusie? We moeten nog een nachtje blijven, maar Romano krijgt ook weer een bed. Ik bedenk ergens ineens dat ons eigen bed nog niet op kratjes staat, dus dat regelen we nog even snel.

Zwangerschapsupdate #21: De bevalling

Woensdag 19 juli (36 weken)

De nacht verloopt prima en we kunnen allebei ook best aardig slapen. De CTG geeft weer een prima uitslag en ook de andere testjes (mijn temperatuur, bloeddruk en hartslag) zijn in orde. We overleggen met de gynaecoloog en mogen uiteindelijk naar huis, met de afspraak dat ik me heel rustig houd, dat we bellen als er dingen veranderen en dat we dagelijks langskomen voor een CTG. De hoop is dat we het zo nog een paar dagen kunnen rekken, maar als kleintje nu echt lekker blijft zitten gaan ze me met 37 weken wel inleiden. Spannend! We pakken onze spullen in en vertrekken naar huis. Het is toch wel fijn om lekker thuis te kunnen douchen en je eigen spullen in de buurt te hebben.

Zwangerschapsupdate #21: De bevalling

De rest van de dag probeer ik me zo rustig mogelijk te houden, al is dat thuis toch wat lastiger. Ik heb sneller de neiging om wat op te ruimen enzo, maar hoe meer ik beweeg, hoe meer vruchtwater ik lijk te verliezen. Mijn moeder komt langs om gezellig te lunchen, ik regel wat dingen voor werk en bestel nog wat kleertjes in maat 50. Ik had daar al 3 shirtjes en 3 broekjes van in huis, maar dat lijkt nu toch wel echt te weinig te zijn. Misschien hebben we zelfs wel maat 44 nodig, maar daar mogen we wat van lenen van iemand en bijbestellen kan later ook nog wel. Ik voel me verder in elk geval prima, ook al blijf ik steeds die harde buiken hebben. Zouden het stiekem al weeën zijn? Ik ben benieuwd! Het is in elk geval een gek idee om te weten dat je over maximaal een dag of acht je baby gaat ontmoeten.

Zwangerschapsupdate #21: De bevalling

Donderdag 20 juli (36 weken en 1 dag)

Rond kwart voor vier ’s ochtends word ik wakker omdat ik naar de wc moet en zodra ik terug naar bed loop, krijg ik ineens een behoorlijk pijnlijke rug. Ik vraag me af of ik verkeerd gelegen heb, maar ineens doet ook mijn buik pijn en die pijn blijft aanhouden. En ja, al snel komt daar de eerste echte wee! Hij houdt niet lang aan, maar op de klok zie ik dat ze wel vrij vlot achter elkaar komen. Ik maak Romano wakker en om 4.11 uur bellen we het ziekenhuis. Ze weten al wie ik ben en we moeten meteen die kant op komen. Gelukkig stonden de tassen alweer zo goed als klaar, inclusief schone kleding, dus we zitten al snel in de auto. Van de rit naar het ziekenhuis kan ik me niet zo veel meer herinneren, maar ik moet wel regelmatig weeën opvangen, ook tijdens het lopen naar de verloskunde afdeling. 

Daar aangekomen word ik op een weeënkamer gelegd en is het weer tijd voor een CTG en hartfilmpje. Die banden om mijn buiken vind ik heel erg naar tijdens de weeën, maar omdat kleintje het goed doet mogen ze een tijdje af. Al snel ontdek ik dat ik het beste op mijn linker zij kan liggen en zo breng ik de uren daarna door. Tussendoor lukt het me nog om een keer naar de wc te lopen en doe ik mijn best om zo goed mogelijk te ontspannen, maar verder hou ik Romano’s hand vast en vang ik de weeën op.

Zwangerschapsupdate #21: De bevalling

De periode daarna is voor mij een beetje wazig. Ik weet nog dat ze een paar keer mijn ontsluiting gecontroleerd hebben. De eerste keer zit ik op iets van 2 centimeter en ik weet nog dat ik dat teleurstellend weinig vond. De keer daarna zit ik gelukkig al op 5 á 6 centimeter. Ik heb geen idee hoe lang daar tussen heeft gezeten, maar volgens Romano was het rond een uur of 7, dus dat is toch best snel gegaan. De weeën werden door de uren heen ook steeds heftiger, maar gelukkig blijft Romano bij me. Hij aait me over mijn hoofd tijdens een wee, zodat ik kan proberen om daarop te focussen en niet op de wee zelf. Dat heeft me echt heel erg geholpen. En mezelf toe blijven spreken dat ik het kan!

Ergens word ik weer op de CTG aangesloten en omdat ik de banden zo naar vind, wordt er inwendig iets op het hoofdje van kleintje geplakt zodat ze op die manier zijn hartslag in de gaten kunnen houden. Zo is er nog maar één band om mijn buik nodig. Daarna word ik verplaatst naar een bevalkamer, maar wanneer dat precies geweest is weet ik ook niet meer.

Zwangerschapsupdate #21: De bevalling

De weeën worden wel steeds heftiger en ik denk regelmatig dat ik toch pijnstilling wil, maar ik geef er niet aan doe. Gewoon stug doorademen! Tussen de weeën door heb ik steeds een enorm droge mond, dus Romano geeft me steeds slokjes water. Om 9.25 uur zit ik op 9 centimeter ontsluiting. Helaas nog niet op 10 en de persweeën beginnen er rond die tijd ook bij te komen. Die adem ik nog een tijd weg, maar om 10 uur kan ik het niet meer onder controle houden en mag ik gaan persen. Dat is even schakelen! Ik moet echt even zoeken naar hoe ik dat moet doen, maar de verloskundige en verpleegster praten me er doorheen.

Zwangerschapsupdate #21: De bevalling

Mijn gevoel voor tijd is tijdens de hele bevalling compleet zoek en ik zit echt in mijn eigen bubbel met mijn ogen dicht. Ook tijdens het persen is dat het geval, ik focus op mijn ademhaling en wat er in mijn lichaam gebeurt. Het persen vind ik wel even eng, maar ik herinnerde dat mijn moeder me had verteld dat je er beter vol voor kunt gaan, dan ben je ook eerder klaar. Dat lijkt me een heel goed idee, dus ik geef alles wat ik heb en om 10.38 uur wordt Liam dan geboren. Romano pakt hem aan en legt hem bij mij op mijn borst. Van te voren had ik verwacht dat ik zou gaan huilen op dat moment, maar ik ben vooral compleet in shock. Natuurlijk weet je dat er een mensje in je buik groeit en dat je aan het bevallen bent, maar het is toch zo onwerkelijk!

Zwangerschapsupdate #21: De bevalling

Liam doet het gelukkig heel goed en huilt meteen, dus ik mag een tijd met hem blijven liggen en Romano knipt de navelstreng door. Ondertussen komt om 10.45 uur de placenta er nog uit en ik word ook gehecht. Dat maak ik allemaal maar half mee, want ik ben vooral bezig met het kleine wondertje dat ik vast heb. 

Zwangerschapsupdate #21: De bevalling

Daarna drinkt Liam even aan de borst, krijgen we beschuit met muisjes en ondertussen bellen we onze familie om het goede nieuws te delen en ze uit te nodigen om die middag langs te komen in het ziekenhuis. Nadat we daar mee klaar zijn, gaat Liam met Romano mee naar de andere kant van de kamer. Hij wordt gewogen, helemaal nagekeken (en goedgekeurd) en Romano trekt hem zijn eerste kleertjes aan. Ik kijk mee vanaf het bed en daarna mag ik douchen en schone kleren aantrekken. Dat voelt fijn! Romano geeft Liam ondertussen wat kunstvoeding doormiddel van ‘finger feeding’. Liam is namelijk nog te klein om echt aan de borst te drinken en moet natuurlijk wel genoeg binnen krijgen.

Zodra ik weer aangekleed ben en op bed lig verhuizen we naar een zaal. Deze post is al heel erg lang, dus ik ga voor nu even stoppen. In een volgend deel zal ik vertellen over de dagen in het ziekenhuis (we moesten twee nachten blijven) en de kraamweek.

Ik kijk in elk geval erg goed terug op de bevalling. Ja, Liam is te vroeg geboren, maar de bevalling is verlopen zonder gekke dingen. Liam heeft het goed doorstaan, er zijn geen ingrepen nodig geweest en ik heb het zonder pijnstilling kunnen doen. Niet dat ik daar iets mis mee is, maar ik wilde het graag zonder proberen. En een bevalling van 7 uur is natuurlijk vrij kort, dus dat is ook erg fijn. (Al had ik op dat moment echt geen besef van tijd.) Maar wat natuurlijk het belangrijkste is: Liam werd na de bevalling helemaal goedgekeurd en mocht bij ons blijven. Van te voren waren we gewaarschuwd dat het kon zijn dat hij de couveuse in zou moeten, maar dat was niet nodig. Gelukkig!

Share:

7 reacties

  1. Wat een prachtig verhaal, je kunt goed zien dat je echt in je eigen bubbel de wee aan het wegpuffen bent op die ene foto, vind het ontroerend mooie foto’s, ook die waarop Liam in je armen ligt, gossie wat mooi toch… dankjewel voor het delen van dit intieme moment uit je leven! En ik ben heel blij voor je dat je er zo goed op terug mag kijken!!

  2. Wat een mooi verhaal! Wat fijn dat de bevalling zo goed verlopen is. Zeven uur is inderdaad niet extreem lang voor een bevalling, wat een mazzel! Mooie foto’s heb je er ook bij geplaatst. Dat lijkt mij ook leuk voor later als Liam wat ouder is en je deze foto’s weer terug kijkt, dan heb je meteen leuke herinneringen.
    Geniet van jullie tijd met z’n drietjes!

  3. Wat een mooi verhaal! Fijn om te lezen dat de bevalling vrij goed is verlopen en je er positief op terugkijkt. Mooie, persoonlijke foto’s ook!

  4. Heel erg trots op jullie. Mooi verhaal ook! Ik hoop jullie binnenkort te zien als echt gezinnetje. Kijk er erg naar uit.

    Liefs Siska

  5. Wat een prachtige zoon voor jullie!
    Geweldig dat het zo goed is gegaan.
    Geniet en heb lief.

    Lieve groet van jullie trouwambtenaar

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Tips & inspiratie

Wil je één keer per maand tips & inspiratie ontvangen in je mail?
Meld je dan hier aan: