Mijn gevoel voor tijd is echt helemaal zoek en als je me vraagt welke dag het is, moet ik goed nadenken. Hebben jullie dat ook? Inmiddels hebben Romano en ik wel collega’s en vrienden die ziek blijken te zijn en dan komt het allemaal wel snel dichterbij. Wij zijn zelf nog gezond en blijven (op boodschappen halen na) dus thuis. Ik moet zeggen dat het met z’n allen thuis zijn, ons beter afgaat dan verwacht. We vliegen nog niet tegen de muren op, met Zoey en Liam lijkt het alleen maar beter te gaan (Zoey begint te lopen!) en we hebben een aardig nieuw ritme gevonden. Een heleboel om dankbaar voor te zijn.
Onze dinsdag begon met spelen in de gang. Zodra die deur open staat, tijgert Zoey er als een speer heen. Liam haalde dit keer de Duplo er bij en ook ik moest daar komen zitten.
Ik denk dat Zoey binnen een week ofzo begon met tijgeren en met optrekken. Ze kan nog niet zelf bij de salontafel, maar via mijn been staat ze zo rechtop. En als ik mijn handen aanbied, dan komt ze die snel pakken zodat ze kan staan. En lopen! Samen lopen we van de keuken naar de woonkamer. Zo leuk om die ontwikkelingen mee te maken.
Het was prachtig weer, dus aan het eind van de middag gingen we met z’n allen naar buiten om een rondje door de wijk te lopen. Zoey vond het felle licht maar niks, maar het was fijn om even buiten te zijn.
“Noes!” Aldus Liam.
Hier word ik blij van!
Woensdag gingen we koekjes bakken. Onze eerste vegan (op de melkchocola na) exemplaren.
Liam vond het vooral prachtig om bolletjes te scheppen en het deeg op het bakblik te leggen. Het resultaat was prima. Niet de beste koekjes die ik ooit gebakken heb, maar not bad. En Liam heeft er van gesmuld en vraagt sindsdien regelmatig of we weer koekjes gaan bakken.
Aan het eind van de ochtend ging Romano met Liam naar buiten en ik kreeg daarna dit bloemetje van m’n kleine mannetje. Hebben jullie ook van die droge handen? Ik blijf maar smeren!
Zoey’s slaapzakken hebben van die openingen voor de sluiting van een autostoeltje. Heel erg handig, maar ze zet er steeds haar voeten in en dan gaat de boel stuk. We gaan voorlopig nergens heen, dus ik besloot ze maar gewoon dicht te naaien.
Donderdag werden er boodschappen geleverd. Ik was met Liam aan het opruimen en toen ik weer naar de gang liep, zag ik Zoey ineens zo zitten! En voor wie de inhoud van het krat goed bekijkt, ja we hebben wat extra eten in huis gehaald. Extreem hamsteren is niet zo sociaal en ook niet nodig, maar als één van ons ziek wordt, mogen we allemaal de deur niet uit. Logisch, maar dan is het wel fijn om de dingen in huis te hebben die je graag eet als je ziek bent en om gewoon even vooruit te kunnen zonder naar de supermarkt te moeten.
Terwijl Zoey een dutje deed (dat gaat zoveel beter nu we alleen maar thuis zijn), maakte ik met Liam deze ‘knikkerbaan’. We lieten er vilten balletjes doorheen rollen en meneer vond het prachtig!
Lief klein beertje! Ik vind dit pakje zo handig en cute.
We halen een frisse neus.
Aan het eind van de middag, als Romano klaar is met werken, ga ik naar zolder om te sporten. Ik doe workouts geïnspireerd door Michelle en dat bevalt tot nu toe goed.
In december en januari zijn Romano en ik begonnen met een plan om onze woonkamer gezelliger te maken. We hebben toen een nieuwe bank en kast uitgezocht en besteld en die zullen ergens in de komende tijd wel komen. Ook wilden we graag een nieuw kleed. Toen mijn vader toevallig aangaf dat zijn oude kleed vervangen werd, hebben we meteen onze vinger in de lucht gestoken. Romano en ik zijn namelijk altijd fan geweest van dat kleed. Maar goed, vrijdag werd dat kleed dus gebracht en moesten we ruimte maken (en de vloer schoonmaken) zodat we ‘m neer konden leggen.
Ik haalde mijn harde schijf naar beneden om foto’s uit te kunnen zoeken.
Liam hielp Romano met het wassen van de auto. Het resultaat was een heel nat mannetje met koude handjes, maar wat had hij een lol.
Het kleed werd meteen in beslag genomen door speelgoed. Hihi! Hij is dus heel groot en super zacht. perfect om met blote voeten overheen te lopen of met de kids op te spelen en stoeien.
Er werd een bos bloemen bezorgd. Ik kreeg ‘m van het bedrijf waar ik de laatste twee jaar veel voor gedaan heb, maar waar ik nu moest stopen door de corona toestand.
Zaterdagochtend probeerde ik te ontbijten. Dat ging niet heel soepel, want Liam klom op mijn schoot en Zoey wilde over ons heen kruipen. Gezellig was het wel!
Tijd voor een workout. Ik probeer dat nu om de dag te doen, eens kijken of dat blijft lukken.
Het grootste deel van de dag ben ik in de garage bezig geweest. Er moest het een en ander verplaatst worden, waaronder deze kasten. Alles er uit, de kasten op de nieuwe plek neerzetten en ze weer netjes indelen. Een mooi moment om meteen weg te doen wat we niet meer nodig hebben.
Een lekkere break!
Toen ik dit bord een paar maanden terug uit de voortuin haalde, kon ik het nog niet over m’n hart verkrijgen om ‘m te slopen en weg te gooien. Maar ja, we gaan er niks meer mee doen en we hebben er mooie foto’s van, dus het was hoog tijd om ‘m op te ruimen.
Ik ontbijt elke dag met yoghurt met muesli en noten, maar zo af en toe wil ik wel wat afwisseling. Op zondag begonnen we dus met een lekker croissantje en een kop verse muntthee. De rest van de dag maakte ik geen foto’s meer. We speelden met de kids en deden nog wat klusjes in huis.
Ik probeer me (bijna) elke dag gewoon aan te kleden en wat make-up op te doen. Oké, die make-up sla ik nog wel regelmatig over, maar ik merk dat ik me wel beter voel als ik op z’n minst een beetje aandacht aan m’n uiterlijk besteed.
Lief klein meisje! Dit blijft schattig.
Het lukte me om Zoey naar haar bed te verplaatsen, dus ik ging met Liam paaseieren schilderen.
Romano was aan het werk, maar haalde aan het eind van de ochtend een paar boodschappen. Waaronder, jawel, twee pakken wc-papier.
Pretty!
Zoey vindt het prachtig als ik op het kleed ga liggen en ze over je heen kan klimmen. (Auw!)
Romano was klaar met werken, dus ik kon naar zolder om een blogpost voor jullie te schrijven.
Hebben jullie een beetje een nieuw ritme gevonden?