Baby update #28: Zes maanden oud

Ayden is alweer zes maanden oud! Af en toe heb ik het gevoel dat zijn geboorte al heel lang geleden is, maar tegelijkertijd is dat half jaar zo snel voorbij gegaan. Ayden begint ook steeds meer een jongetje te worden in plaats van een baby. Tijd dus voor een update!

Zzzz…..

Sinds de laatste post (toen Ayden vier maanden oud was) zijn we met z’n allen twee weken in Griekenland geweest en dat ging prima. De reis ging soepel (voorzover dat natuurlijk kan met drie kids) en Ayden deed het daar ook goed. Hij sliep daar zelfs ontzettend goed ’s nachts, dus ik heb ervan genoten om weer wat meer uren achter elkaar door te kunnen slapen.

Een paar dagen voor we weer naar huis gingen, pakte hij zijn normale ritme weer op. Ergens tussen zeven uur en half acht naar bed, rond tien uur een voeding en dan ’s nachts nog twee keer. Meestal vallen die tussen half twee en half drie en daarna tussen half vier en vijf uur, maar dat wisselt uiteraard. Vervolgens is het vanaf een uur of vier heel wisselend of meneertje nog lekker in bed wil slapen, of dat ik hem vast moet houden om nog wat rust te kunnen krijgen. Het gevolg is dus dat ik regelmatig een tijdje zittend slaap. Auw! Maar goed, liever dat dan een wakker kleintje. Gelukkig neemt Romano de kids ’s ochtends nog steeds mee naar beneden zodat ik dan bij kan slapen.

In de vorige update schreef ik dat Ayden overdag zelf in slaap kon vallen en dan rustig in de wieg sliep. Nou, dat heeft niet lang geduurd en is helaas weer verleden tijd. Zelf in slaap vallen kunnen we sowieso wel vergeten, want Ayden is veel te nieuwsgierig en wil alles meemaken. De draagzak is dus onmisbaar. We oefenen wel met dutjes doen in zijn bedje, maar dan wordt hij eigenlijk altijd vrij snel wakker. Ach ja, ik maak me er voor nu niet zo druk om. Bij Zoey ging dit ook niet zo makkelijk en dat is ook goedgekomen.

Naar de opvang

Niet alleen wat slapen betreft lijkt Ayden op Zoey. Hij wil ook net als zijn grote zus niet drinken als hij op de opvang is. Vlak nadat Ayden vijf maanden oud was, ging hij voor het eerst naar de crèche. Gezellig op dezelfde dag dat Zoey gaat, dus dat is wel fijn. Thuis zijn we een paar weken na zijn geboorte gestart met het geven van flesjes gekolfde melk en we hebben ook kunstvoeding geprobeerd voor de momenten dat er niet genoeg gekolfde melk in de koelkast staat. Dat ging allemaal prima, tot de week voor hij bij de opvang zou beginnen. Uiteraard.

Inmiddels gaat het met ups en downs. Sommige dagen dat hij daar is drinkt hij twee flessen, maar we zijn hem ook wel eens eerder gaan halen omdat hij echt niks binnenkreeg. En thuis geven we elke dag een fles en dat is bijna nooit een issue. Hij weigert dus niet per definitie fles zoals Zoey dat deed, hij wil ‘m alleen niet altijd. Hopelijk is het een kwestie van wennen en gaat het snel beter.

Borstvoeding & hapjes

Ayden drinkt verder dus in principe nog bij mij en borstvoeding geven bevalt nog prima. Hij drinkt wel nog redelijk onrustig, maar daar maak ik me niet zo druk meer om. Ik zoek wel wat vaker een rustig plekje om te voeden (zoals een pashokje als ik op pad ben), maar Ayden komt goed aan en groeit prima aldus het consultatiebureau, dus dat is fijn. Hij is ook heel snel, langer dan tien minuten drinkt hij maar zelden.

We mogen hem inmiddels hapjes geven, maar de eerste twee keer dat we dat deden ging hij meteen huilen. We hebben het toen maar even geparkeerd en het een paar weken later weer geprobeerd. We doen het nu wat vaker, maar veel krijgt hij nog niet binnen. Het is echt oefenen. Hij moet echt nog leren wat hij met zijn mondje moet doen.

Broer & zus

Hij stopt verder trouwens wel alles in zijn mond, dus ik heb al een rondje door de woonkamer gedaan om het meeste speelgoed met kleine onderdelen weg te halen. Met een grotere broer en zus is er toch meer gevaarlijk spul in huis dan bij Liam en zelfs Zoey het geval was. Daar zullen we nog een hele tijd goed op moeten letten.

Ayden rolt inmiddels ook alle kanten op en weet zich steeds verder te verplaatsen. Tijgeren kan ik het nog niet echt noemen, maar hij ligt meestal heel snel niet meer op het speelkleed. Verder speelt hij met allerlei speelgoed en ook de poten van de salontafel zijn interessant. Oh, en zijn grote broer en zus zorgen ook vaak voor vermaak. Hij houdt ze goed in de gaten als ze gewoon hun eigen ding doen, maar kan ook echt heel erg lachen als Liam een beetje gek voor hem doet.

Sowieso is Ayden een heel vrolijk mannetje. Hij lacht veel en snel en flirt met iedereen. Mijn lachebekje. Er zijn wat uitdagingen, maar al met al gaat alles lekker z’n gangetje en genieten we ontzettend van hem.

En verder…

• Ayden is nog steeds heel erg gehecht aan z’n speen. Ik had de hoop dat we die snel weer achterwege konden laten, maar dat zie ik voorlopig nog niet gebeuren.
• We hebben de wagen omgebouwd zodat hij een beetje kan zitten en rond kan kijken, want anders werd hij elke keer meteen boos als we hem in de bak legden.
• Ik heb alle kleertjes die inmiddels te klein zijn uitgezocht. Hij draagt nu een combinatie van maat 68 en 74, dus ik heb een hoop op moeten ruimen. Stiekem vond ik dat best even lastig.
• Ayden vind de wipstoel erg leuk. Hij heeft helemaal door hoe hij met z’n beentjes moet bewegen om de stoel op en neer te laten gaan.

Hoe gaat het met mij?

Best prima eigenlijk! Natuurlijk ben ik af en toe moe, maar dat valt reuze mee. Het haarverlies is nog steeds aanwezig, maar ik weet dat het erbij hoort en probeer rustig te wachten tot het overgaat. Verder zit ik weer op mijn oude gewicht, dus ik pas al mijn kleren weer. Het was niet mijn bedoeling om weer zo licht te worden, maar het is me niet gelukt om dat tegen te gaan.

Met mijn bekken gaat het steeds beter. Ik ben inmiddels een paar keer bij een speciale bekkenfysio geweest. Het eerste onderzoek bracht aan het licht dat ik mijn dwarse buikspieren niet goed gebruikte. (Dat is iets anders dan je schuine buikspieren.) Het gevolg was dat ik andere delen snel overbelaste en dus pijn kreeg. Inmiddels weet ik beter waar ik op moet letten en doe ik mijn best om overbelasting te voorkomen. Ik ben sinds Ayden naar de cr`eche gaat weer twee keer per week in de sportschool te vinden en dat ben ik heel erg rustig aan het opbouwen. Ik probeer dan ook goed op die dwarse buikspieren te letten en de andere tips van de fysio mee nemen. Tot nu toe gaat dat best prima, dus dat is erg fijn.

Ik heb echt het gevoel dat het zo hard gaat, dat we voor we het weten alweer Aydens verjaardag gaan vieren. Gelukkig hebben we nog een half jaar voor het echt zo ver is en ik ga mijn best doen zoveel mogelijk van deze fase te genieten.