Baby update #16: Een maand oud

Hoe gaat het nu met ons? Natuurlijk deel ik al het een en ander in mijn dagboekposts, maar het leek me leuk om ook weer regelmatig een ‘baby update’ te schrijven met wat meer details. Op het moment dat ik dit typ (woensdag 4 september) is Zoey precies een maand oud. Aan de ene kant is die tijd voorbij gevlogen, maar aan de andere kant voelt de bevalling alweer als heel lang geleden. Anyway, ik deel een update!

Lieve Zoey

Zoey doet het eigenlijk heel goed en is een lieve baby. Binnenkort ga ik voor het eerst met haar naar het consultatiebureau en ik ben benieuwd hoe groot en zwaar ze dan is. Voor nu weeg ik haar af en toe thuis, maar dat is niet zo nauwkeurig. Ze lijkt in elk geval prima te groeien en draagt voor nu een mix van maatje 50 en 56.

Ons meisje slaapt nog veel, maar is zoveel meer wakker dan Liam in de eerste weken. Logisch, want Zoey is gewoon netjes rond de uitgerekende datum geboren. In de eerste dagen na de geboorte tilde ze al zelf haar hoofdje op om rond te kunnen kijken en ze volgt je ook al een tijdje als je voor haar heen en weer beweegt. Is ze unhappy? Dan helpt het om rond te lopen en haar te laten kijken.

Krampjes en spugen

Unhappy is Zoey gelukkig niet heel veel. Uiteraard heeft ze last van de krampjes die horen bij deze periode, maar dat valt echt mee. Ze kreunt en steunt dan en als het erger wordt is ze meestal makkelijk af te leiden door dus rond te gaan lopen. Het huilen van de pijn, wat ik van Liam ken, hebben we nog niet meegemaakt. Gelukkig! Zoey maakt vooral herrie als ze honger heeft en niet snel genoeg kan drinken en soms heeft ze last van melk die omhoog komt. Of ik er het label ‘reflux’ op mag plakken vraag ik me af, want heel extreem is het niet. Toch spuugt ze af en toe behoorlijk en ze heeft er ook regelmatig last van. We doen dus vooral goed ons best haar na een voeding rechtop te houden, al kan het rustig een hele tijd later op komen zetten.

Over voeden gesproken, ik geef weer borstvoeding! Ik heb dat bij Liam (na een moeilijke start) ongeveer een half jaar gedaan en wilde dit keer ook graag borstvoeding geven. Gelukkig dronk Zoey meteen na de bevalling al goed en dat is eigenlijk zo gebleven. ’s Avonds heeft ze wel vaak dat ze onrustig drinkt en dan last krijgt van de lucht die ze doorslikt, maar verder gaat het prima. We zijn inmiddels ook begonnen met het oefenen met flesjes en dat gaat steeds beter.

Slaapt ze een beetje door?

Die vraag krijg je al snel als je een kleintje hebt. Officieel spreek je van doorslapen als ze vijf uur achter elkaar slapen ’s nachts. Dat is nu twee keer voorgekomen, maar in principe wil Zoey ’s nachts zo om de drie uur drinken. Helemaal prima! Ik voed haar vaak rond half elf een laatste keer en dan moet ik er dus meestal twee keer uit ’s nachts. En ja, ik ben degene die opstaat aangezien ik borstvoeding geef. Zoey slaapt bij ons op de kamer, dus ik verschoon haar dan snel en ga daarna liggend voeden. Bij Liam lukte dat niet goed, maar ik vind dat zo fijn ’s nachts! Ik kan op die manier gewoon mijn hoofd neerleggen en zelf mijn ogen dichtdoen.

Na het voeden kan ik ons meisje meestal vrij snel weer in bed leggen, maar soms heb ik pech en is ze wakker. Dan kan ze rustig een half uur of langer om zich heen gaan kijken en wil ze bij je zijn. In mijn buik was ze ook vaak ’s avonds en ’s nachts wakker, dus heel gek is het natuurlijk niet. Er komt binnenkort vanzelf wel een ritme in, denk ik.

Grote broer

Ik was tijdens mijn zwangerschap heel benieuwd hoe Liam zou zijn met zijn zusje en tot nu toe gaat dat echt perfect. Natuurlijk kan hij later nog jaloers worden, maar voor nu is hij vooral ontzettend lief. Hij vraagt waar “zusje” is als hij haar niet ziet en geeft haar vaak knuffels en kusjes. Verder helpt hij soms bij het in bad doen, veegt hij haar mondje af met een spuugdoekje, komt hij haar knuffel brengen en ‘helpt’ hij bij het tillen van de autostoel. Het is echt prachtig om te zien en ik geniet er intens van.

Met Liam gaat het verder ook heel goed trouwens. Hij zit wel lekker in de “nee” en “mijn” (van mij) fase en dat zorgt af en toe voor uitdagingen, maar hij is nog steeds een heel vrolijk en nieuwsgierig mannetje. Hij slaapt goed, eet prima en leert elke dag meer woorden. Hij praat nog niet zo goed als sommige andere kinderen van zijn leeftijd, maar fysiek is hij juist weer heel handig.

En hoe gaat het met mij?

Eigenlijk heel prima. Mijn herstel is, afgezien van een issue met een loslatende hechting, vrij soepel verlopen. Op dit moment merk ik vooral dat mijn conditie waardeloos is. Ik heb al spierpijn als ik buiten een rondje heb gelopen, dus dat probeer ik weer op te bouwen. Last van mijn bekken heb ik nauwelijks, zolang ik Liam niet te veel til. Nou kan hij veel zelf, maar op een dag komt het toch regelmatig voor dat tillen wel nodig is. We hebben daarom de laatste tijd wat extra hulp gehad. Liam is meer bij mijn schoonouders geweest en mijn moeder kwam regelmatig een dagje naar ons toe. Op die manier krijgt mijn lichaam echt de tijd om te herstellen. Soms vind ik het lastig om al die hulp te accepteren, maar ik weet ook dat het handig is om lange termijn problemen te voorkomen. Het betekent wel ook dat ik nog maar heel weinig met beide kids alleen thuis ben geweest, dus ik ben heel benieuwd hoe dat gaat zijn.

Los van het fysieke gedeelte merk ik wel dat er dagen of momenten zijn dat ik niet zo lekker in mijn vel zit of dat ik veel sneller emotioneel word dan normaal. Waarschijnlijk heel logisch met hormonen enzo, maar niet altijd even fijn. Ik moet wennen aan het multitasken met twee kinderen, het minder slapen, hoe mijn lichaam er nu uitziet, de verantwoordelijkheid voor zo’n klein wezentje enzovoorts. Niks ernstigs gelukkig. Ik ben vooral heel erg dankbaar dat we twee gezonde kinderen hebben die het zo goed doen. De rest komt vanzelf.

Liefs,
Margot