Borstvoeding geven, mijn ervaring #2

Toen ik bij Liam geen borstvoeding meer gaf, deelde ik mijn ervaring in deze post. Dat vonden jullie heel interessant (ik las toen ik zwanger was ook veel van dat soort dingen), dus vandaag is het tijd voor deel 2. Hoe verliep dit bij Zoey?

Een goede start

Bij Liam duurde het iets minder dan zes maanden voor we volledig over waren op de fles, maar Zoey gaf ik de laatste voeding na ruim één jaar en negen maanden. Ik moest dus zelf ook even goed nadenken en dingen nalezen om mijn geheugen op te frissen.

Ik wist in elk geval tijdens mijn zwangerschap al dat ik borstvoeding weer wilde gaan proberen. Na de pittige start ging het bij Liam heel goed, dus ik wist dat het zou moeten kunnen. Al hoopte ik wel op een makkelijker begin. Gelukkig werd Zoey een dag voor mijn uitgerekende dag geboren en was ze dus een stuk sterker. Vlak na de geboorte heb ik haar aangelegd en dronk ze haar eerste slokjes. Uiteraard moest de verloskundige nog controles uitvoeren en nadat Romano haar aangekleed had heeft ze een hele tijd bij me liggen drinken. De goede start waar ik op hoopte heb ik dus gekregen!

De kraamweek

De eerste nacht mochten we Zoey laten slapen, maar daarna was het belangrijk om de melkproductie goed op gang te brengen. Ook al sliep Zoey overdag veel, we moesten haar toch elke drie uur wakker maken (ook ’s nachts). Dat was nog niet zo makkelijk, maar ze dronk wel oké.

Stuwing is een bekend verschijnsel in de kraamweek en dat heb ik gemerkt. Ik heb er best wel last van gehad en alleen kolven gaf verlichting. Gelukkig is dat een prima oplossing.

Het voeden zelf bleef goed gaan en voor Zoey een week oud was, zat ze weer boven haar geboortegewicht. Dat is altijd fijn om te horen! Met borstvoeding weet je nooit hoeveel een kindje binnenkrijgt, maar als ze goed groeien, weet je dat het prima gaat.

Lucht, spugen en krampjes

Toen Zoey een maand oud was schreef ik in een update hier op mijn blog dat Zoey ‘s avonds regelmatig onrustig dronk en dan last kreeg van de lucht die ze doorslikte. Dat zijn van die dingen die lastig zijn als je er middenin zit, maar die eigenlijk ook wel snel weer over gaan en dat was nu ook het geval.

Wat me bij Zoey opviel is dat ze wel veel moest spugen (geen idee of het echt reflux was), maar dat ze zo veel minder last had van krampjes dan Liam. De enige verklaring die ik daar voor heb is dat ik, doordat we grotendeels vegan aten, nauwelijks koemelk binnen kreeg. Ik kan niet bewijzen dat dat het is geweest, maar ik was er in elk geval heel blij mee. Het is zo sneu als die kleintjes pijn hebben en dat viel dit keer dus enorm mee.

Op verzoek

Zoey heeft wel lang vaak gedronken. Twaalf keer in vierentwintig uur was geen uitzondering. Dat is bij een pasgeboren baby helemaal normaal, maar Zoey hield het wel lang vol. Toch voelde het wel het beste om gewoon op verzoek te blijven voeden, dus ik heb haar daarin gevolgd. Uiteraard gaf ik een deel van die voedingen ’s nachts. Al snel ontdekte ik dat ik het fijn vond om Zoey op die momenten liggend haar melk te geven. Bij Liam is me dat nooit gelukt, maar bij Zoey werkte dat prima. En zo kon ik zelf op die momenten ook ontspannen. Dat is vooral prettig als je nachten hebt waarbij je heel vaak op moet.

Flessen

Toen Zoey ongeveer negen maanden oud was schreef ik:

… Zoey is lekker eigenwijs! Vlak nadat ik zelf flink ziek was geweest, besloot ik dat ik de borstvoeding af wilde gaan bouwen. Nu hebben we wat gekolfde melk in de vriezer, maar dat is ergens natuurlijk op. Omdat we het idee kregen dat Zoey niet goed op de kunstvoeding reageerde, wilden we vast experimenteren met verschillende soorten. Voor we daar echt aan begonnen waren, besloot ons meisje dat ze niks meer van de fles wilde weten. Ook niet met gekolfde melk. Heel handig! Zeker omdat haar weer aan de fles krijgen niet zo makkelijk is als ik ook gewoon in de buurt ben. (We moesten thuis zijn door corona.) Uiteindelijk besloten we dit probleem maar te parkeren en de borstvoeding door te zetten.

We zijn bij Zoey echt op tijd begonnen met het oefenen met flessen en dat ging prima, maar ergens besloot ze zelf dus dat ze ze niet meer wilde hebben. Achteraf denk ik dat het misschien haar manier was om zich te beschermen tegen de kunstvoeding, want toen ze eenmaal ook normale melk uit een beker kreeg bleek dat ze niet goed op koemelk reageerde. Daar groeide ze toen snel overheen, maar misschien dat ze het op dat moment onbewust wel al probeerde te vermijden.

Ik had van te voren niet verwacht dat ik haar rond haar eerste verjaardag nog borstvoeding zou geven, maar door het weigeren van de flessen in combinatie met slecht eten ging ik toch door. Gelukkig ging dat verder wel prima en door corona waren we toch vooral thuis. Op de dagen dat ze naar de opvang ging, kreeg ze wel veel minder binnen. Ze hebben daar ook met haar geoefend met de fles, ze dronk wat water of thee en at wat en vervolgens haalde ze het daarna bij mij in. En ze bleef prima groeien, dus linksom of rechtsom kreeg ze genoeg binnen. Uiteraard waren er momenten dat ik het lastig vond om zo lang volledig verantwoordelijk te zijn voor haar voeding. Ik kon niet vaak en lang weg zijn en was ’s nachts altijd degene die opstond. Maar tegelijkertijd was ik blij dat ze gezond was en goed groeide en dat het voeden zelf prima ging. Het zijn toch fijne momentjes samen.

Borstontsteking

Vlak nadat Zoey één werd, kreeg ik voor het eerst een borstontsteking. Ik heb zowel bij Liam als bij Zoey zo af en toe pijnlijke plekken in mijn borsten gekregen, maar die verstoppingen kon ik altijd wel zelf weer los masseren. Dit keer ging het toch mis en werd ik flink beroerd. Gelukkig bleek antibiotica snel te helpen, al waren de bijwerkingen niet ideaal.

Afbouwen

Begin februari van dit jaar schreef ik:

Mijn streven was om een half jaar borstvoeding te geven en inmiddels voed ik nog steeds. Ik heb heel lang gedacht dat Zoey er zelf wel minder naar zou gaan vragen. Dat klopte wel een beetje, maar niet helemaal. Op Oudjaarsdag (Zoey was toen bijna één jaar en vijf maanden oud) besloot ik vanaf dat moment tegen Zoey te zeggen dat de melk op was als ze overdag kwam vragen. Ze weet prima wat ‘op’ betekent en dat ging gelukkig dus ook snel goed.

De avond na het afscheid van mijn oma logeerden beide kids bij mijn schoonfamilie en dat leek me een mooi startsein voor de volgende stap. Vanaf dat moment kreeg ze ook ‘s nachts geen melk meer. Of nou ja, ik heb melk aangeboden in een fles en een glaasje, maar daar wilde ze niks van weten. Prima! De eerste twee weken verliepen de nachten niet heel soepel. Zoey werd veel wakker en had moeite om weer goed in slaap te vallen. Ze wilde niet drinken (ook niet bij mij) en deed echt haar best om te gaan slapen, maar het lukte gewoon niet goed. Ik heb heel wat uren naast haar bedje gezeten.

Inmiddels mag Zoey nog bij mij drinken vlak voor ze ‘s avonds naar bed gaat en als ze er om vraagt mag het ‘s ochtends bij het opstaan ook nog even. Of ze daar interesse in heeft wisselt per dag.

De laatste keer

Vrijdag zeven mei (Zoey was toen ruim één jaar en negen maanden oud) besloot ik dat het goed was en dat ik dat weekend zou gaan stoppen. Waarom? Ik had het gevoel dat ik nauwelijks meer melk had en dat Zoey het vooral gezellig vond. Niks mis mee en ik genoot ook nog van onze momenten samen, maar het voelde ook goed om deze fase af te sluiten. Op zaterdag zei ik ’s ochtends toen Zoey om borstvoeding vroeg dat het op was en toen zijn we samen brood gaan maken. ’s Avonds heb ik heel bewust een laatste keer gevoed en dat dat ook heel duidelijk aangegeven. Voor we begonnen heb ik tegen Zoey gezegd dat het de laatste keer zou zijn en dat het daarna op was. Toen we klaar waren heb ik dat ook meteen nog een keer gezegd.

Ik was vooral benieuwd hoe het zondagavond zou gaan. De eerste keer dat ik haar in bed zou leggen zonder te voeden. Ze heeft er naar gevraagd, maar toen ik weer “op” zei, kon ik haar snel afleiden met een boekje. Dat viel me alles mee! Ook maandagavond moest ik haar echt even afleiden, maar daarna zat onze nieuwe routine er helemaal in. De ochtenden bleken verrassend genoeg lastiger. De ene dag ging het goed, maar andere keren was ze echt heel verdrietig dat ze niet bij me mocht drinken. Dat heeft ongeveer een week geduurd en ik vond die momenten ook wel moeilijk.

Als je stopt moet je lichaam natuurlijk ook wat dingen aanpassen. Ik heb zelf alleen maandag een beetje gespannen borsten gehad, maar dat duurde echt niet lang en daarna was het klaar. Mijn inschatting dat ik nog maar weinig produceerde klopte denk ik wel. In elk geval heeft het langzaam afbouwen wel gemaakt dat helemaal stoppen dus ook soepel verliep.

Nog wat random dingen

• Net als bij Liam heb ik Zoey ook weer buiten de deur gevoed. Daar moest ik net zo goed weer even aan wennen, maar het maakt je leven wel makkelijker als je overal aan kan leggen.
• Omdat ik Zoey langer gevoed heb dan je meestal ziet, heb ik me wel eens afgevraagd wat anderen daarvan vonden. Absoluut niet relevant natuurlijk, dus ik heb mijn best gedaan daar niet te lang bij stil te staan. (En de Wereldgezondheidsorganiatie adviseert zelfs om door te gaan tot je kindje 2 is.)
• Heb je vragen over voeden? Je kan altijd een lactatiekundige om hulp vragen. Bij ons kon dit zelfs gratis via het consultatiebureau, dus dat was heel netjes.
• Volg je eigen gevoel! Vraag je om hulp, maar kan je je niet vinden in de adviezen? Leg ze lekker naast je neer. Zolang je kindje gezond is, netjes groeit en iedereen in je gezin happy is, is het goed.
• Ga je kolven? Koop een kolf-bh! Ik heb er spijt van dat ik dat bij Liam niet gedaan heb, want je hebt dan gewoon je handen vrij en kan werken, een boek lezen of wat dan ook.
• Ik heb het in mijn verhaal niet echt over kolven gehad, maar dat deed ik natuurlijk wel als Zoey niet bij me was en in het begin ook om een voorraadje aan te kunnen leggen. Het is niet mijn hobby en bij klanten op kantoor bleek het af en toe wat lastiger te zijn om een geschikte plek te vinden, maar vraag daar vooral naar!

Al met al kijk ik terug op een mooi en bijzonder avontuur en ben ik heel blij dat ik dit heb kunnen doen. Natuurlijk ben ik verschillende uitdagingen tegengekomen, maar dat heb je met kids altijd. Ik heb vooral genoten van de momentjes samen.