Ik wilde dit stuk beginnen met “het duurt nog even…”, maar dat is eigenlijk helemaal niet waar. Eind juli wordt Liam 4 en dat betekent dat hij na de zomer naar school mag. Als het goed is mag hij dan voor de vakantie begint al gaan wennen.
Wat gaat de tijd toch extreem snel als je kinderen hebt. Het is niet voor niks een cliché. Twee keer knipperen en de baby in je armen gaat ineens naar groep 1. Toen we in ons nieuwe huis kwamen wonen, wisten we eigenlijk al bij welke school we Liam in wilden schrijven en nu het zo ver is, is onze mening niet veranderd.
Als ik verhalen van andere ouders lees over hoeveel scholen ze bezocht hebben, ga ik soms even twijfelen, maar dat slaat eigenlijk nergens op. Onze keus is dichtbij, de meeste kinderen uit onze wijk gaan er heen en we horen alleen maar positieve verhalen van de ouders. Natuurlijk zijn we ook zelf een kijkje gaan nemen en het voelde allemaal goed.
Je hoort ouders vaak zeggen dat hun kind toe is aan de stap naar de basisschool en dat geldt voor Liam ook. Steeds meer kinderen uit zijn groep op de crèche worden 4, hij vind het heerlijk om op pad te gaan, wil graag met andere kinderen spelen en wordt met de dag zelfstandiger.
Oké, met dingen als aankleden laat hij zich nog graag helpen. “Mama jij moet het doen, ik ben moe!” Dat hoor ik regelmatig en ik betrap mezelf er ook wel op dat ik dingen voor hem nog te vaak makkelijk maak. Gewoon, omdat het sneller is en ik niet altijd zin heb in een discussie. Ik probeer dus heel bewust hem toch steeds meer zelf te laten doen. Meneer heeft daar natuurlijk lang niet altijd zin in, maar als iets dan lukt is hij wel helemaal trots en dat is prachtig om te zien.
We hebben het met hem ook regelmatig over zijn verjaardag en wat hij daarna gaat doen. En we hebben samen schoolspullen besteld. Oké, ik heb een voorselectie gemaakt en hij mocht dan kiezen wat hij het mooist vond. Ik had al plaatjes van stoere rugzakken klaargezet met vliegtuigen, robots, superhelden en raketten, maar hij wist me meteen te vertellen dat het een Mickey exemplaar moest worden. Toen ben ik dus opnieuw gaan zoeken naar geschikte tassen en de volgende ochtend selecteerde hij zijn favoriet. Hij mocht ‘m zelf op mijn laptop in het winkelmandje plaatsen en ook bij het bestellen van een broodtrommel en beker heb ik hem laten helpen. Zo schattig hoe leuk hij dat vond! Oh, en op de beker en trommel staan uiteraard heel veel Mickey’s.
Het uitpakken was een feestje. Ik had er van te voren Mickey cadeaupapier omheen gedaan en hij was zo intens blij met z’n spullen! Hij liep trots met z’n rugzak rond, de beker heeft hij de rest van de dag niet meer losgelaten en de volgende ochtend vroeg hij bijna meteen of zijn trommel al schoon was. (Die moest eerst in de vaatwasser.)
We zullen vast nog meer schoolspullen nodig hebben, maar ik wacht nog op informatie van school. En het zo een beetje verspreid voorbereiden heeft ook wel wat. Zo kunnen we er met Liam steeds mee bezig zijn en wennen we allemaal steeds meer aan het idee.
Ik ben wel heel benieuwd hoe hij het gaat vinden en of we snel aan het nieuwe ritme zullen wennen. Ze hebben hier een continurooster en op de twee dagen dat Zoey naar de crèche gaat, heeft hij ’s middags een plekje bij de BSO zodat Romano en ik kunnen werken.
Een nieuwe fase! Hoe ging de overgang naar school bij jullie?
5 reacties
Spannend 🙂 heel veel plezier met wennen!
Leuk! Ik ben benieuwd hoe hij, en jullie, het zullen vinden. Ik vind het ook wel bijzonder om te lezen, Liam en onze oudste schelen een paar weken in leeftijd, dus er is veel herkenning. In dit punt alleen helemaal niet. Wij wonen in Noorwegen en hier gaan de kinderen in het jaar dat ze 6 worden na de zomer naar school (als je dus in januari geboren bent ben je al dik 6,5 bij je eerste schooldag). School is dat ook helemaal geen onderwerp van gesprek hier, en hij is er (daarom?) ook nog niet aan toe. Wel gaat hij, zoals standaard is hier, 5 dagen in de week naar de opvang en daar wordt hij op een speelse manier uitgedaagd op zijn niveau. Alleen gediciplineerd zitten aan een tafeltje en op een stoeltje voor langere tijd is er nog helemaal niet bij. Ik volg het graag hoe dat bij Liam gaat zijn!
Ik blijf het interessant vinden hoe dat soort dingen verschillen per land! En lang op een stoeltje zitten, doet Liam ook nog niet hoor 😉 Ik heb ook niet het idee dat ze dat echt al van ‘m gaan vragen op school.
Wauw echt een hele nieuwe fase voor zowel jou en Romano als voor Liam! Wat is hij toch snel groot geworden. Ik volg je nog voor je zwangerschap van Liam en nu is Liam alweer zo groot geworden! De tijd gaat echt heel snel. Wat mooi ook dat hij zo blij is met zijn schoolspullen. Ik ben echt benieuwd hoe hij het gaat vinden op school.
Zo gaaf dat je me al zo lang volgt! En ik vind al je reacties ook altijd erg leuk!