Lieve Liam,
Vijf jaar alweer. Waar is mijn kleine mannetje gebleven? Je hebt inmiddels je eerste jaar op school achter de rug en wat vond je het leuk. Natuurlijk zei je wel eens dat je niet wilde, maar dat duurde nooit langer dan een paar minuten. Je loopt altijd vrolijk de school binnen en komt net zo blij naar buiten. Je hebt een hoop vriendjes en vriendinnetjes gemaakt en spreekt ook na schooltijd graag met ze af. Je hebt er pas ook een aantal meegenomen naar Monkey Town om alvast je verjaardag te vieren. Je vond het van te voren een beetje spannend, maar wat was het leuk! Er werd voor je gezongen, we namen plaats in een 5D-bioscoop, je mocht heel veel cadeaus uitpakken en jullie hebben fanatiek gespeeld.
Na de zomervakantie mag je door naar groep 2. Volgens je juf doe je het goed in de klas. Je moet alleen nog wat beter je best doen om je werkjes ook echt af te maken, want jij gaat vrij snel alweer liever iets anders doen. Mooie knikkerbanen bouwen bijvoorbeeld. Toch leer je ook een hoop. Je tekeningen zijn steeds gedetailleerder geworden, je kan je eigen naam schrijven en je komt met nieuwe informatie thuis over de meest uiteenlopende dingen. Kunst, het menselijk lichaam, verkeer en ga zo maar door. Prachtig om je zo te zien groeien!
Wat ik ook mooi vind is dat je nog steeds graag op pad gaat en dat je niet snel bang bent. Je bent inmiddels met zwemlessen begonnen en tijdens de eerste les bleek dat de ouders niet mee naar binnen mochten. Dat vond je geen probleem. Je liep vrolijk de kleedkamer in en deed lekker mee tijdens de les. Toen ik achteraf vroeg wat je ervan vond, zei je dat jullie eigenlijk alleen maar hadden gespeeld en was je een beetje verontwaardigd dat je nog niks had geleerd. Inmiddels vraag je vaak wanneer je weer naar zwemles mag en vertel je trots wat voor nieuwe dingen je nu kan.
Ook thuis is er weer wat veranderd, want je bent in april voor de tweede keer grote broer geworden. Tijdens de zwangerschap was je al heel ongeduldig en vroeg je regelmatig wanneer je broertje geboren zou worden. Inmiddels is Ayden niet meer weg te denken. Je geeft hem vaak kusjes, aait ‘m lief over z’n hoofdje, wil hem af en toe op schoot en je vindt het fijn als hij mee komt als ik je ophaal van de BSO.
Met Ayden kan je natuurlijk nog niet echt spelen, maar met Zoey gaat dat wel al veel beter. Jullie kunnen elkaar ontzettend dwars zitten, maar ook heel veel lol hebben samen. Jullie bedenken zelf allerlei spelletjes en zeggen vaak “samen delen, samen spelen”.
Even alleen thuis zijn lijk je ook fijn te vinden. Voor de geboorte van Ayden kwam het wel eens voor dat Zoey op de crèche was, maar jij geen school had. Dan kan je ook heerlijk spelen en hebben we de ruimte om met jou alleen iets te ondernemen. Naar de bioscoop bijvoorbeeld. Ook al moet je de aandacht nu delen met een zusje en een broertje, ik hoop dat ik nog regelmatig even samen met mijn grote jongen op pad te kunnen.
Paw Patrol en dino’s vind je nog steeds leuk en nu ben je ook fan van Iron Man. Dat komt denk ik doordat we inmiddels een paar dagen naar Disneyland Parijs geweest zijn. Wat was dat een succes! Je mocht een cadeautje uitkiezen voor we weer naar huis gingen en je wist heel zeker dat je de Iron Man handschoenen wilde hebben. Met schietende pijltjes, lichteffecten en geluid.
Verder maak je graag racebanen, eet je het liefst boterhammen met pindakaas en chocopasta, (mini)kommer zijn ook altijd een succes en bij oma logeren doe je graag. Filmpjes kijken op je tablet vind je heel fijn. Soms iets te, maar het is leuk om te zien dat je er wel Engels door leert.
Je bent een opgewekt, nieuwsgierig mannetje en ik ben heel benieuwd wat het komende jaar gaat brengen.
Love you!
Mama
