Zoey is 3!

Lieve Zoey,

Mijn meisje. Als ik de brief teruglees die ik voor je schreef toen je 2 werd, dan ben je duidelijk maar weinig veranderd. Je bent nog steeds echt een meisje meisje. Natuurlijk speel je wel eens met Liams auto’s, maar het liefst ben je in de weer met je poppen, je prinsessenspulletjes of kam je iemands haren. Minnie, roze, Disney prinsessen en zeemeerminnen zijn altijd goed. Je draagt graag jurkjes die ronddraaien (en die maak ik dus met liefde voor je), je vraagt of ik vlechtjes in je haren wil maken en kiest zelf je speldjes of elastiekjes voor de dag uit.

Als we het kinetisch zand of de klei tevoorschijn halen kan je daar rustig een uur zoet mee zijn. Je kan zo heerlijk zelf spelen (vooral als Liam niet thuis is). Ook water blijft leuk. De wasbak die we op een handdoek op de vloer neerzetten, de watertafel in de tuin en de bakjes onder de douche. Je kan er eindeloos mee in de weer zijn.

Groente eet je nog steeds maar matig, maar je wil wel regelmatig proeven van wat je papa en ik op ons bord hebben en vaak eet je dan flink wat mee. Ook dip je nog graag alles in de mayo of een ander sausje. Of je likt het gewoon rechtstreeks van je vinger.

Inmiddels doe je geen dutjes meer overdag. Als je toch in slaap valt (in de auto of bakfiets bijvoorbeeld) dan duurt het ’s avonds erg lang voor je je ogen dicht doet. Het is een beetje een lastige fase, want nu ben je vaak toch wel erg moe. En dat je de laatste tijd elke dag om 6 uur wakker bent, helpt ook niet mee. We zijn aan het kijken of we je ’s avonds wat eerder naar bed kunnen brengen, want je bent vaak echt te moe en dan voel je je niet fijn en wordt het er niet gezelliger op. Het komt vast snel goed.

Een andere grote stap is dat we de luiers overdag helemaal kwijt zijn. We hebben ze samen in de prullenbak gegooid en niet meer aangedaan. Knap hoor!

Ondertussen ben je ook nog grote zus geworden. Je vond de komst van je nichtje al erg leuk en kon daarna niet wachten tot je broertje geboren zou worden. Je bent ook helemaal trots als hij meekomt als ik je van de cr`eche kom halen en vertelt iedereen dat dat jouw Aynen is (in plaats van Ayden).

Als we met z’n allen aan tafel zitten moet zijn stoel naast jou staan, je geeft hem zijn speentje, dekt hem toe met dekentjes en geeft hem heel veel (natte) kusjes. We moeten nog regelmatig “zachtjes” roepen, maar dat hoort er natuurlijk bij.

Je hebt wel een beetje moeten wennen aan de nieuwe situatie en zeker in combinatie met het schrappen van de dutjes en de luiers kwam er wel veel op je af. Logisch dat je af en toe niet helemaal lekker in je vel zit en fel kan reageren. Of hoort het gewoon bij de leeftijd? Je weet in elk geval vaak heel duidelijk wat je wil en kan ons ook steeds beter vertellen wat je in je hoofd hebt. Je kan lange zinnen maken en leert steeds meer woorden. Ik vind het vooral heel erg leuk als je spontaan “ik vind je lief” tegen me zegt. Lief meisje. En je bent nog steeds een enorme knuffel!

Net als je grote broer ga je graag op pad. Naar de speeltuin, uitstapjes maken met z’n allen, bij oma logeren, bij adji en adja (opa en oma) spelen, met phoewa (tante) mee op visite, naar opa’s kippen kijken en ga zo maar door. Ook op de crèche heb je het altijd naar je zin. Lekker in de zandbak spelen met je twee vriendinnen en dan als een zandmonstertje weer naar huis.

Meisje van me. Wat doe je het goed en wat ben ik trots op je. Je wordt zo groot!

Love you!
Mama